17 Eylül 2008 Çarşamba

Neylesin

Neylesin

Can Ol'maya çalışan Hep
Dönüp dolanıp kendine geliyorsa
Ve kendinden başka
Hiç bir yere gidemeyen Hiç
İse
Kendini bilmeden bilerek
Ben Ol'An Benlerinde seviyorsa
Kendi kendiliğinde
Sonsuz Bir An’ın
Yokluğunda
Tamda
Çılgın Dansın orta yerinde
Dağıttıysa Ol’Anı atomlarına kadar
Bildiği Bilinmezine
Kaybolmanın Yüceliğinde
Aşk olabiliyorsa kendinden kendine
Tüketerek var edebiliyorsa
Aydınlığı karanlıktan
Başlangıcı Sondan
Hepi hiçten
Varı yoktan
Kendini, benden senden ondan

Hadi Neşelen Gül Dostum
“Sesimi” duyduğuna göre
Varsın.
Ve Şimdi Buradasın.
Bırak
Sonsuzun Düşü Ol’sun “Varoluş”
Hiçbirşeyin, her “şey” Ol’ma Neşesinde
TEK Çokluk Ol’sun
Sessizliğin Sesinde
Ve Yokluğun “Görünüşünde”
Bırak

Aşk Ol’sun “Aşka”

Hadi
Hadi Gül Dostum
Ahh Güllerden Güzel Dostum
Neşen eksik Ol'masın
Hiç Bir Sebebinden

Nilgün Nart

1 yorum:

Unknown dedi ki...

Merhaba,

Güzel bir özet tablosu var şu üçlü arasında; Hiçlik/Yokluk, Varlık ve Aşk. Ve bu kendi bilinmezin bilmesinin kendi kendisiyle (bilinmezliğiyle) olan aşk (aşkla canlandırma) servünenin ortak paydasını gözler önüne seridiğini, ve varoluştaki bu benlere de güzel bir seslenişle ve hatta moral vererek (aşağıda tekrar alıntısında olduğu gibi) bu sonsuza kadar devam eden serüveni İnsani duygular perspektifinden nasıl aşkla ve neşeyle yaşanmasına değer olduğunu paylaştığın için yüreğine sağlık.
Sevgiler
Sinan



Hadi Neşelen Gül Dostum
“Sesimi” duyduğuna göre
Varsın.
Ve Şimdi Buradasın.
Bırak
Sonsuzun Düşü Ol’sun “Varoluş”
Hiçbirşeyin, her “şey” Ol’ma Neşesinde
TEK Çokluk Ol’sun
Sessizliğin Sesinde
Ve Yokluğun “Görünüşünde”
Bırak

Aşk Ol’sun “Aşka”