BİZ

BİZ

Hadi Bırak
Vakit tamam
Az kaldı buralardan göçmeye
Cennet diyarlara konmaya
Eski dükkanı kapattık
Kırkyamalı bohçamızı da dürmeye başladık.
Sende -Biz- ile gelmek
Ve yine Biz Ol’mak istersen
Bırak hadi
Nefs-ten yemeyi içmeyi
Ve semirmeyi de
Kalk
Zebanilerin sofrasından.
Bitti dünyanın defter sayfaları
Sonsuzun Notaları üflenmekte
Duyabilene Semalardan

Yalanı çoğaltma
Öfkeleri kudurtma
Doğruyu abartma
Sevinci saptırma
Ayırmayı bırak
Bölmeye meydan verme
Hatırla
Bizdeki, İNSANI
İnsandaki, -BİZİ-
Hadi Uyan artık
10.Köye, Yol’a koyulmak gerek.
Yol uzun hava puslu
Gönül yorgun uzak diyarlardan.
Hasretinden yuvadan sürdüm bu Canı
Ki ancak
Seninle -Birlikte- dönebileyim diye
Gül Dostum
Gel Dostum.
10.Köy ki
Sen inandıkça Ol’uşacak
Yol’da yürüdükçe belirecek
Hadi Gel
Ne zaman ne mekan
Asalında
Ne geçmiş ne gelecek
Sonsuzluğun, Ol’mayan ortasına asılmış
Bir çift yelkovan
Ve akrep gibiyiz.
Varlığımızı aynı yerde durmakla
Gerçek kılmaktayız.
Manamız;
Birbirimizle saat başı kavuşmalarda
Kucaklaşmalarda
Biz biliyoruz
Ki
Biz ayrı değiliz
Hadi hatırla
Ben; ben olabilmem için
Sana
Sen, sen olabilmen için bana
-Biz- Ol’abilmek için
Birlikteliğe İhtiyaç var.
Hatırla
Biz huzurun kaynağıyız
Biz sevginin toprağıyız
Biz aydınlık kalplerin ocağıyız
Biz Ezel Ebed
Biz, birlikte
Dostlukla
Hoşgörüyle
Sonsuza kadar
İkide -BİR- Ol’abileniz.
Hamurumuzun mayasından
Ve unumuzun Buğdayından
İNSAN Ol’Anız.
Şimdi Burada
Bize de
Birlikte Dostlukla
Kol kola ve omuz omuza
BİZ, Ol’mak
Ve
Biz Ol’arak yaşamak yaraşır

Tutmak için, iki ele
Yürümek için iki bacağa
İhtiyacın olduğu gibi
Biz birbirimiz Ol’dukça Var’ız
Seni beni onu tüketmek
Didişmek niye
İki elim savaştığında
Nasıl ki tutamazsam -Yaşamı-
Kendimde
Ve
İki bacağım çatıştığında
Nasıl ki ilerleyemezsem
Yaşamın hedefi Ol’An Sevgiye

Sen olmazsan Dostum
Olamayız -Biz-
Biz; sen ve ben Ol’arak
Muhteşemiz.

Biz;
Senin ve benim,
-Biz- Ol’duğumuzu bildiğimizde
VAR’ız
Hayr; tam ve bütün Olmakta
Bir Ol’arak yaşamakta

Vakit O zamandır ki
Ne zaman
Seni ve beni aşacağız
Birlikte
Sana ve bana göz devirmeyi
Ve
Söz söylemeyi bırakacağız
İşte O zaman
Sulh ile
İki kol, kol kola girerek
İki ayak, uygun adım yürüyerek
Aşk ile
-Biz- olabiliriz

Ne Mutlu
-Biz-e Ol’duğu gibi
Sonsuz kabul
Sonsuz şükür
Sonsuz şefkat ile
Kalbinde yer verenlere
Ve
O Kalbi Bilenlere
Ne de Güzel….......


Nilgün Nart 03.03.2010